Pencere demirlerinin arasından paslanarak doğan güneşin sıcak sessizliği onu sakinleştirdi. Camdan yansıyan yüz tonluk mavi balinaya göz attı; yıldızsız bir gezegen kadar soğuk ve ölü duran balina onu sinirlendirmeye başlamıştı. Eski bir havluyla yeşil sıvıyı bedeninin her tarafına sürmeye devam etti. Bunu her gün yapıyordu ve yavaş yavaş alışmıştı. Tekrar balinaya baktı, belki bu muazzam yaratık ilk denemede radyasyon yüzünden ölmeseydi işler umduğu gibi gidebilirdi. 'Olmuyor!' diye bağırdı. 'Olmuyor, kahretsin, bir türlü balinaadam olamıyorum!'
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder